اثربخشی آموزش تاب آوری بر کاهش علایم اضطراب و افسردگی نوجوانان مبنلا به بیماری قلبی

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر کاهش علایم اضطراب و افسردگی و افزایش تاب آوری بیماران قلبی در میان نوجوانان مبتلا به بیماری کرونری قلب بود. طرح این پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری با گروه کنترل بوده است. نمونه این پژوهش 20 نفر (16 پسر و 4 دختر) از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام علی (ع) بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه قرار داده شدند. شرکت کنندگان در این پژوهش به پرسش نامه های افسردگی (بک ، 1969)، اضطراب (بک،1990) و تاب آوری (کونور و دیویسون، 2003) پاسخ دادند. شرکت کنندگان به مدت 12 جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش تاب آوری اثر معناداری بر کاهش علایم افسردگی داشته است و چنین نتیجه ای با پیگیری دوماهه حفظ شده است. آموزش تاب آوری اثر معناداری بر کاهش علایم اضطراب داشته است و پیگیری دو ماهه موید همین یافته است. آموزش تاب آوری اثر معناداری بر افزایش تاب آوری داشته است و با پیگیری دو ماهه این یافته نیز تأیید شد. در مجموع نتایج این پژوهش بیان کردند که آموزش تاب آوری اثر معناداری بر کاهش علایم افسردگی و اضطراب و افزایش تاب آوری داشته است و تحت آموزش قرار گرفتن بیماران قلبی می تواند پیش بینی کننده کاهش علایم افسردگی و اضطراب و افزایش تاب آوری باشد. کلید واژه ها: افسردگی، اضطراب، بیماری قلبی، تاب آوری.